අනිත්
හැම දේම වගේ අලුත් අවුරුද්දත් වෙළෙදපලකරණය(marketing) වෙලා ඉරවයි. එහෙම කියන්න වැඩිය උදාහරණ අවශ්‍ය නැහැ. එක උදාහරණයක් කියන්නම්,
අලුත් අවුරුදු චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර ඒ කියන්නෙ ආහාර පිසීම, ආහාර අනුභවය, ගණුදෙනු කිරීම, ....... ,අවුරුදු ක්‍රීඩා ඇතුලු මේ සියල්ල ඉස්සර තමන්ගෙ ගෙවල් වල ඉදන් කරපු අය අද
ගෙදර ඉදගෙන රූපවාහිනිය ඉස්සරහට වෙලා බලා සතුටු වෙනවා. කලා කරුවන්, ක්‍රීඩකයන් ඇතුලු සෑම ක්ෂේත්‍රයකම ප්‍රවීණයන් (වෙ‍ළෙදපලේ විකිණීමට හැකි)
හරි අපූරුවට නව සද බැලීමේ සිට රැකී රක්ෂා සදහා පිටත් වී යෑම දක්වා සියලු දේ කරලම පෙන්වනවනි. අවුරුදු උත්සවත් කරල අවුරුදු අවසන්
වෙද්දි ඊළගට විකිනෙන්න පුලුවන් තැනකට සෙට් වෙනවා. ඒ සියල්ල සංවිධානය කරපු සමගාම් ටිකත්
තමන්ගෙ ලාභ වැඩිම ඊළග සංකල්පය (concept) ගැන සෙවීම් (research)
කරනවා. ඔවුන් ඒ වෙනුවෙන් මිනිස්සුන්ගෙ මූලික අවශ්‍යතා විතරක් නෙවෙයි
මානව හැගීම් පවා ලාභය වෙනුවෙන් මිල කරනවා.
අවුරුදු
නිවාඩු ඉවර වෙලා බහුතරයක් වෙච්ච වැඩකරන ජනතාව නැවත සුපුරුදු ජීවන රටාවට හුරු වෙනවා.
හැබැයි අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය මිල කරල මුදලට
විකුණන්න පාලකයො කරන උත්සහයට නිවාඩු නැහැ. ඒ වගේම තමයි ඊට එරෙහි කරන සටනටත් කොයි මොහොතකවත්
නිවාඩු නැහැ. ඒ සටන නිසා තමයි අවුරුදු දවසෙත් අට්ටාල වල ඉන්න විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යන්ට
සිද්ද වුනේ. තමන්ගෙ දෙමවුපියෝ, සහෝදර සහෝදරියන් එක්ක එකට එකතු
වෙන්න තියෙන අවස්ථාව පවා මේ රටේ පාලකයෝ අහිමි කරල ඉවරයි.
අද
ඇත්තටම අලුත් අවුරුදු කියල වෙන්නෙ, අවුරුද්දක්
පුරාවට කඹුරල කඹුරල දුක් මහන්සියෙන් හම්බ කරපු සොච්චම් මුදල සමාගම් ටිකකට හරි සූරගෙන
කන වෙළෙන්දන්ට හරි පූජා කරන එක. ඇත්තටම වෙන්නෙ ඒක නෙවෙයිද කියල අපි මේ දුවන දිවිල්ල
නතර කරල මොහොතක් කල්පනා කරල බැලුවම තේරෙනවා. ඒත් ඒ ඇත්ත යතාර්ථයට මුහුණ දෙන්න අපි කිසිකෙනෙකුට නොහැකි වෙලා තියනවා.
ඒ මොකද අපි එහෙම හිත හිතා ඉන්න ගියොත් පිටු පස්සෙන් එන අනිත් එකා අපිව පහුකරගෙන ඉස්සරහට
යනවා. (ඒ යන්නෙ ඉනිමගත් පෙරලගෙන) ඒක නිසා අපි කවුරුත් ඒවා හිත හිතා ඉන්නෙ නහැ. එහෙම
යන ගමනෙදි සියලු දෙනාට විකුණන්නයි, විකිණෙන්නයි හැර වෙන කරන්න
දෙයක් මේ සමාජ ක්‍රමය ඉතුරු කරල නෑ.
ඒක
නිසා තමයි කලා කරුවන්ට, ක්‍රීඩකයින්ට,
මාධ්‍ය වේදීන්ට ඉහතින් සදහන් කරපු විදියට සමාගම් වල වුවමනා ඉශ්ඨ කරන්න
සිද්දවෙලා තියෙන්නෙ. ඔවුන්ටත් (නො)දැනුවත්වම එහෙම කරන්න වෙලා තියනවා. ඒක නිසා තමයි
සමාගම් වල වෙළෙද දැන්වීම් ටිකයි, ඔවුන්ගෙ පූර්ණ අනුග්‍රහයයි
එක්ක රූපවාහිනී සහ ගුවන් විදුලි නාලිකා වලට හොදට විකුණන්න සහ විකිණෙන්න පුලුවන් උදවිය
යොදාගෙන අර කලින් කියපු අවුරුදු චාරිත්‍ර/වාරිත්‍ර ක්‍රීඩා ඇතුලු සියලු දේ යොදාගෙන
කරන්නෙ. ප්‍රෙක්ෂකයොයි, ශ්‍රාවකයොයි වෙච්ච අපි ජපානෙ නිශ්පාදනය
කරපු රොබෝවරු වගේ කිසිම සංවේදනයකින් තොරව ඒ දිහා බලන් ඉන්නවා. උන් සේරම එකතු වෙලා විකුණනවා.
අපි (නො)දැනුවත්වම විකිනෙනවා.
රටේ
පාලකයො බහුතරයක් වෙච්ච වැඩකරන ජනතාවගේ ශ්‍රමය විතරක් නොවෙයි හැගීම් දැනීම් පවා මිල
කරන්න දේශීය, විදේශීය සමාගම් වලට අවශ්‍ය සහයෝගය
උපරිම ලබා දෙනවා. ඒකට අවශ්‍ය ප්‍රතිපත්ති පවා සකස් කරන්න, ඔවුන් ආරක්ෂා කරන්න මේ පාලකයෝ ඕන මොහොතක සූදානම්. ඒක නිසා පුරුදු විදියටම
සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා කියල නිකන් ඉන්නෙ නැතිව අපි සියලු දෙනාට ඒ වෙනුවෙන් එකතු
වෙන්න සහ සංවිධානය වෙලා සටන් වදින්න වෙනවා..!
